Picture
Διαβάζω στην Αμερικάνικη εφημερίδα New York Daily News ένα άρθρο για την εξέλιξη των ανθρώπων που ανήκουν σε μια κατηγορία που (ευτυχώς) τείνει προς εξαφάνιση: αυτή των "γαστρο-σνομπ". Νομίζω καταλαβαίνετε αμέσως τον τύπο ανθρώπου που εννοώ - όλοι έχουμε γνωρίσει τουλάχιστον έναν από αυτούς στη ζωή μας. Πρόκειται για αυτούς για τους οποίους εκλεκτό ίσον ακριβό, γι αυτό και ένα καλό τραπέζι δεν είναι πλήρες χωρίς ακριβά και σπάνια θαλασσινά, τρούφα, foie-gras, κ.ο.κ.

Ε ναι λοιπόν, η κατηγορία αυτή είναι πλέον μία διαρκώς συρρικνούμενη μειονότητα. Βλέπετε στην εποχή μας ο "ψαγμένος" έχει τελείως διαφορετικές προτεραιότητες. Δεν λατρεύει το ακριβό, και για την ακρίβεια μερικές από τις αγαπημένες του (γαστρονομικές) πρώτες ύλες είναι ιδιαίτερα ευτελείς - σε τιμή, εννοείται, όχι σε γεύση, ούτε - προφανώς - σε προέλευση. Μάλιστα, αυτά που ψάχνει, και για τα οποία υπερηφανεύεται στους φίλους του σε τραπέζια και εστιατόρια, είναι άγνωστα όσπρια, χειροποίητα ζυμαρικά, ελαιόλαδο από συγκεκριμένους - ονοματισμένους - ελαιώνες, παραδοσιακά τυριά και αλλαντικά με ονομασία προέλευσης, κ.λ.π. Η ειρωνεία βεβαίως είναι ότι όλα αυτά δεν είναι οι πάλαι ποτέ λιχουδιές της αριστοκρατίας, αλλά οι αυθεντικές γεύσεις της υπαίθρου που γεννήθηκαν και μπήκαν στα πιάτα των απλών ανθρώπων σε καιρούς φτώχειας και ανέχειας.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το κρασί: Τα κρασιά των μεγάλων châteaux του Μπορντώ και της Βουργουνδίας πλέον ενδιαφέρουν κυρίως συλλέκτες και επενδυτές κρασιού. Ο πραγματικός οινόφιλος (και, ευτυχώς, γνωρίζουμε ολοένα και περισσότερους τέτοιους καθημερινά) ψάχνει τον μικρό παραγωγό - είτε μιλάμε για τον Ελληνικό αμπελώνα, είτε τον διεθνή, ακόμα και τη Σαμπάνια - στα κρασιά του οποίου βρίσκει ιδιαιτερότητα, χαρακτήρα, terroir.

Και κάπως έτσι, ευτυχώς, επαναπροσδιορίζεται ο ορισμός του gourmet, για όσους είχαν - λανθασμένα - απομακρυνθεί εγκληματικά από αυτόν. Γιατί gourmet δεν σήμαινε ποτέ ακριβό, πολύπλοκο, συμμετρικό, και κάθε τι που μας έρχεται στο μυαλό κοιτάζοντας ένα "επιμελημένο" πιάτο σε ένα ακριβό εστιατόριο των προηγούμενων ετών. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, gourmet σημαίνει γεύσεις από συγκεκριμένα και επιλεγμένα υλικά, οι οποίες δένουν μεν τέλεια μεταξύ τους, αλλά παραμένουν διακριτές στο πιάτο και δεν κρύβονται κάτω από σάλτσες και περίεργους τρόπους μαγειρικής. Και αυτό αποτελεί και την βασική προτεραιότητα του πραγματικού ευζωιστή του σήμερα.

Αν μπορούσα να τολμήσω να αναζητήσω την ευτυχή αιτία αυτού του φαινομένου, θα έλεγα ότι έχουν παίξει σημαντικό ρόλο οι gastro-bloggers, που έδωσαν στον καθημερινό χρήστη του Internet πρόσβαση στα πιο προχωρημένα θέματα γεύσης, αλλά σε απλή γλώσσα και από τη σκοπιά της πραγματικής απόλαυσης. Και βέβαια, καταλυτικό ρόλο έχει παίξει (και συνεχίζει να παίζει) η περίφημη οικονομική κρίση, που μας σπρώχνει σε πιο δημιουργικούς τρόπους ευζωίας - ποτέ ως τώρα δεν είχε τόσο μεγάλη σημασία η λαϊκή ρήση "η φτώχεια θέλει καλοπέραση".

Και μια και το' φερε η κουβέντα, άνοιξε αυτές τις μέρες στις Αμερικάνικες αίθουσες ένα έργο που δεν θέλω με τίποτα να χάσω: Πρόκειται για το Julie & Julia, που αφηγείται παράλληλα τις ιστορίες της θρυλικής Julia Child (την οποία υποδύεται η Meryl Streep), της Αμερικάνας συγγραφέως που έμαθε στο ευρύ κοινό την υψηλή Γαλλική κουζίνα, και της Julie, μίας νεαρής Αμερικάνας food blogger. Η ταινία κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 15 Οκτωβρίου, οπότε δείτε, στο μεταξύ, το trailer της παρακάτω:

 
Picture
Σκεφτείτε το λιγάκι: τι ποσοστό από τις συνταγές που περιέχει το μέσο βιβλίο μαγειρικής περιλαμβάνει αυγά ανάμεσα στα βασικά συστατικά του προτεινόμενου πιάτου; Δύσκολο να απαντήσει κανείς με ακρίβεια, το σίγουρο όμως είναι ότι το ποσοστό θα είναι πολύ-πολύ υψηλό. Απ' την άλλη, πόσα βιβλία μαγειρικής ξέρετε που να είναι 100% αφιερωμένα στο αυγό; Πέρα από το γνωστό βιβλίο "eggs" του Michel Roux, το χάος - ειδικά σε επίπεδο Ελληνικής γλώσσας και κουζίνας.

Όχι πια, όμως... Ξεφυλλίζω το πολύ όμορφο βιβλίο To Αυγό που Πάει Παντού της Βίκυς Σμυρλή, και είμαι κατενθουσιασμένος. Και μη νομίσετε ότι είναι απλά βιβλίο συνταγών... Περιέχει όλα όσα νομίζουμε ότι ξέρουμε (αλλά δεν) για το αυγό - ιστορικά στοιχεία, μυστικά, tips για το πως να διαλέξουμε αυγά σωστά, σημαντικές πληροφορίες για θέματα υγείας και υγιεινής, και βέβαια συνταγές. Οι συνταγές που περιέχει το βιβλίο είναι και Ελληνικές και διεθνείς και αφορούν σε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς: ορεκτικά, κύρια πιάτα, σάλτσες, έθνικ πιάτα, γλυκά, και πάει λέγοντας. Σημαντικό στοιχείο (πάντα σε θέματα φαγητού και μαγειρικής κατά τη γνώμη μου) είναι οι εξαιρετικές φωτογραφίες των διαφόρων πιάτων και χρήσεων του αυγού, που είναι τραβηγμένες από τον Γιάννη Σμαραγδή. Επιπλέον, πολύ σημαντική είναι η επιστημονική γνώση που μοιράζεται με τον αναγνώστη ίσως ο πλέον ειδικός στο θέμα, ο Γιάννης Βλαχάκης, της ομώνυμης πρωτοπόρου εταιρείας στα αυγά, που είναι και υποστηρικτής της έκδοσης αυτής.


Α, και για να εξηγούμαστε... Για πολλούς το αυγό θεωρείται φοβερά δύσκολο να συνδυαστεί με κρασί, λόγω της ουδέτερης αρωματικότητας και εύθραυστης γεύσης του. Εγώ διαφωνώ. Προφανώς αν πρόκειται να φάμε ένα βραστό αυγό με το κουταλάκι ο συνδυασμός με κρασί θα είναι μία (σχεδόν ακατόρθωτη) πρόκληση. Ωστόσο, από τη στιγμή που από τη φύση τους οι συνταγές που βασίζονται στο αυγό είναι σύνθετες, τόσο τα λοιπά συστατικά όσο και ο τρόπος ψησίματος μας δίνουν πολλές και εύκολες "γέφυρες" για συνδυασμούς με κρασί, αρκεί να έχουμε όρεξη και φαντασία. Έτσι, αν για παράδειγμα ετοιμάζετε για τον αγαπημένο ή την αγαπημένη σας scrambled eggs με φρέσκο βούτυρο ή κρέμα γάλακτος, αξιοποιήστε τα φρέσκα αρώματα και την οξύτητα ενός Prosecco ή μίας NV Σαμπάνιας. Αν, από την άλλη, στην ίδια συνταγή προσθέσετε καπνιστό σολωμό ή τρούφα, τότε μη διστάσετε να ισορροπήσετε με τη γεμάτη γεύση μίας vintage Σαμπάνιας (άλλωστε προφανώς η περίσταση θα το καλεί...). Αν φτιάχνετε μία ομελέτα με αλλαντικά και φρέσκια ντομάτα, δροσιστείτε με ένα όμορφο και ελαφρύ ροζέ. Τέλος, αν απλά το σφιχτοβρασμένο αυγό αποτελεί ένα ακόμα μεζεδάκι δίπλα σε άλλα όπως ντολμαδάκια, ελιές, σαγανάκι, κεφτεδάκια, κλπ, τότε τι καλύτερο για να συμπληρώσει την εικόνα από μία καλή ρετσίνα;Αυτά πολύ επιγραμματικά, γιατί αν αρχίσω να σας μιλάω για συνδυασμούς με πίττες, σουφλέ, τάρτες, κλπ, δεν θα τελειώσω ποτέ!...


Η πρωτοποριακή έκδοση "To Αυγό που Πάει Παντού" θα συμπληρώσει κάθε μερακλήδικη βιβλιοθήκη, αν και είναι από τα βιβλία που σπάνια θα ξεκουράζεται στο ράφι, και πιο συχνά θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κουζίνας. Θα το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία στην τιμή των €24.

 

Σήμερα μπορεί ο καιρός να μην είναι ο πιο ιδανικός για βόλτα, αρκετοί όμως από εσάς θα πεταχτείτε μέχρι το περίπτερο για τις Κυριακάτικες εφημερίδες (κάποιοι μάλιστα μπορεί να πάτε και στα μαγαζιά, που θα είναι κατ' εξαίρεση ανοιχτά...).

Όπως κι αν έχει το πράγμα, ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι εδώ και λίγες ημέρες κυκλοφορεί ο Οδηγός Οίνου 09, από τη συντακτική ομάδα του Οινοχόου της Καθημερινής. Είναι η πρώτη προσπάθεια αυτού του είδους που κάνουμε, και έγινε αγώνας για να κυκλοφορήσει γύρω στις Γιορτές, οπότε θα είναι και πιο απαραίτητος.

Ο Οδηγός Οίνου 09 περιλαμβάνει όλες τις επιλογές κρασιών που έχουν δημοσιευτεί στις τελευταίες σελίδες του Οινοχόου την τελευταία χρονιά, και πολλές ακόμα που αφορούν σε κρασιά που εμφανίστηκαν στην πορεία και αξίζουν της προσοχής μας. Περιλαμβάνει επίσης και άρθρα με πληροφορίες και συμβουλές για την αγορά κρασιού, τον συνδυασμό του με φαγητό και την παραγγελία του σε ένα εστιατόριο.

Επιπλέον των επιλογών από Ελληνικά κρασιά που έκανα σε διάφορα τεύχη του Οινοχόου μέσα στο χρόνο, για τον Οδηγό Οίνου 09 επιμελήθηκα όλων των επιλογών κρασιών του ξένου αμπελώνα, καθώς και αυτών που αφορούν στις Σαμπάνιες και τα αφρώδη κρασιά από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επιπλέον, όσοι με διαβάζετε θα αναγνωρίσετε το στυλ της γραφής μου στο άρθρο "Σπάστε τον κώδικα της λίστας κρασιών", ένα θέμα που με έχει απασχολήσει αρκετά, καθώς έχω παρατηρήσει ότι στην Ελλάδα η "πλοήγηση" σε μία λίστα κρασιών - όπου αυτή υπάρχει - δεν είναι πάντα εύκολη για τον μέσο πελάτη.

Ο Οδηγός Οίνου διατίθεται στα περίπτερα και σε επιλεγμένα σημεία διανομής και η τιμή του είναι €9,90. Ελπίζω ότι θα σας φανεί χρήσιμος και θα σας κρατήσει καλή συντροφιά μέχρι τον επόμενο. Καλή ανάγνωση!


 

"Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια", λέει το τραγούδι, αλλά κρατάει δεκαετίες η αγάπη του θρυλικού υπερ-πράκτορα James Bond με τη Σαμπάνια Bollinger. Μια αγάπη που ξεκίνησε στο Live and Let Die το 1973, και συνεχίζεται με την ίδια ένταση μέχρι και το τελευταίο Quantum of Solace.

Στη συζήτηση που είχα με τον Πρόεδρο του Οίκου Bollinger στο Λονδίνο, είχα σκοπό να τον ρωτήσω για τη σχέση του Οίκου με τα έργα James Bond, αλλά με πρόλαβε εκείνος! Εντυπωσιάστηκα λοιπόν όταν έμαθα ότι δεν πρόκειται για αυτό που ονομάζουμε στο marketing "product placement", δηλαδή την επί πληρωμή εμφάνιση/χρήση ενός προϊόντος σε μία ταινία. Αντιθέτως, συμβαίνουν τα εξής εντυπωσιακά: Αφ' ενός οι ίδιοι οι παραγωγοί της ταινίας ζήτησαν από την Bollinger να γίνει η "επίσημη" Σαμπάνια του James Bond. Αφ' ετέρου, η Bollinger δεν πληρώνει το παραμικρό σε χρήμα για τη συμφωνία αυτή (για μερικές κάσες Σαμπάνια βεβαίως, ούτε λόγος...).

Ο λόγος που ο James Bond επέλεξε την Bollinger είναι αρκετά προφανής... Είναι luxury brand Σαμπάνια, αλλά προτιμάται από τους connaisseurs, και όχι απλά από εκείνους που θέλουν να εντυπωσιάσουν ανοίγοντας κάτι ακριβό... Επιπλέον η Bollinger έχει από το 1884 την επίσημη "βούλα" του Βρετανικού θρόνου, και έτσι είναι ταγμένη και αυτή, όπως και ο James, στην υπηρεσία του Στέμματος... Παρεμπιπτόντως, επειδή ρώτησα και για την προέλευση του ονόματος Bollinger, πρέπει να σας πω ότι είναι Γερμανική, γιατί αυτή ήταν η καταγωγή του ιδρυτή του Οίκου, το 1829. Έτσι, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί πρέπει να το αποδίδουμε με Γερμανική προφορά (δηλαδή Μπόλινγκερ). Ωστόσο είναι εξίσου σωστό να χρησιμοποιήσουμε Αγγλο-Σαξωνική (Μπόλιντζερ) ή και Γαλλική (Μπολανζέ) προφορά. Για μεγαλύτερη ευκολία, βέβαια, οι φίλοι της την φωνάζουν απλά "Bolly" και το θέμα τελειώνει εκεί.

Τέλος, για να γιορτάσει την 25ετή επέτειό της με τον James Bond, η Bollinger κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα Magnum της La Grande Année 1999 σε ειδική επετειακή συσκευασία από μέταλλο, στο σχήμα της σφαίρας του αγαπημένου όπλου του James, του Walther PPK. Η σφαίρα ανοίγει και βγαίνει από μέσα η φιάλη, από ένα ειδικά διαμορφωμένο "συρτάρι". Αφού καταναλωθεί η Σαμπάνια, η συσκευασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μία πολύ κομψή μπιζουτιέρα - δύσκολα θα την πετάξει κάποιος άλλωστε, αφού για να την αποκτήσει θα έχει πληρώσει €3500 περίπου. Αξίζει να πούμε βέβαια ότι μόλις 200 τέτοιες "σφαίρες" έχουν κατασκευαστεί, και έχουν σχεδόν όλες πλέον εξαντληθεί. Οι ελάχιστες που έχουν απομείνει θα πωλούνται πλέον κατά καιρούς σε δημοπρασίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς...

clickable photos:


 

Και πριν φύγουμε από το θέμα του Wine Report, αξίζει επίσης να σημειώσω με μεγάλη χαρά κάτι που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Στην ενότητα "Classic Wine Vintage Guide" του οδηγού, που επιμελήθηκε η Serena Sutcliffe MW, συγγραφέας, δημοσιογράφος οίνου, Master of Wine (τέως Πρόεδρος του Institute of Masters of Wine) και επικεφαλής του International Wine Department του οίκου δημοπρασιών Sotheby's, υπάρχει ένας πίνακας με τις πλέον συναρπαστικές και ασυνήθιστες (οινικές) ανακαλύψεις σε δημοπρασίες, ο οποίος περιλαμβάνει και ένα Ελληνικό κρασί. Πρόκειται για το Κτήμα Άλφα Ερυθρό του 2004, μία πραγματικά αξιόλογη χρονιά του εξαιρετικού χαρμανιού από Ξινόμαυρο, Syrah και Merlot που παράγει το ομώνυμο Κτήμα.

Βεβαίως για όσους έχουν δοκιμάσει το συγκεκριμένο κρασί, ή, ακόμα καλύτερα, για όσους έχουν επισκεφτεί το Κτήμα Άλφα στο Αμύνταιο, οι συνεχείς διεθνείς διακρίσεις που λαμβάνουν τα κρασιά του δεν αποτελούν καμία έκπληξη - απεναντίας, είναι μία δικαιολογημένη επιβράβευση της πολύ καλής προσπάθειας που καταβάλλει ο Άγγελος Ιατρίδης και οι συνεργάτες του, παντρεύοντας την εξαιρετική πρώτη ύλη και το εκπληκτικό terroir της περιοχής με την τεχνολογία αιχμής.

Θα έχω τη χαρά να ξαναδώ τον Άγγελο στο Λονδίνο τον άλλο μήνα, στην έκθεση του Decanter, αφού είναι από τους Έλληνες οινοποιούς που σταθερά εκπροσωπούν όχι μόνο το οινοποιείο τους αλλά το Ελληνικό κρασί γενικότερα στις μεγάλες εκδηλώσεις του εξωτερικού. Πιστεύω ότι μία εκδρομή στο Αμύνταιο και στο Κτήμα Άλφα θα μείνει αξέχαστη σε κάθε φίλο του κρασιού και της καλοπέρασης, και τη συνιστώ σε όλους ανεπιφύλακτα. Για μία πρώτη, διαδικτυακή γνωριμία με το πανέμορφο οινοποιείο στο Κτήμα Άλφα, μπορείτε να κάνετε κλικ σε αυτό εδώ το link.


 

Κυκλοφόρησε το Wine Report 2009, η μελέτη του οινικού κόσμου για την χρονιά που πέρασε αλλά και αυτήν που έρχεται. Περιλαμβάνει αναλυτικές πληροφορίες για τις τρέχουσες εσοδείες στις βασικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου, λίστες με αξιοσημείωτα και παράξενα κρασιά, νέα και ειδήσεις που δεν γράφτηκαν αλλού, και βέβαια τα κρασιά που πρέπει να παρακολουθήσουμε από ολόκληρο τον κόσμο σε σειρά ποιότητας, τιμής, συλλεκτικής αξίας, καινοτομίας, κλπ. Το Wine Report 2009, όπως κάθε χρόνο, επιμελείται ο Βρετανός οινογράφος Tom Stevenson, πλαισιωμένος από μία ομάδα ειδικών για κάθε περιοχή που καλύπτει. Η φετινή έκδοση πωλείται από τα μεγάλα βιβλιοπωλεία (Ελευθερουδάκης, Παπασωτηρίου, fnac, Public) και η τιμή του είναι €13,50.

Όπως κάθε φορά, το κεφάλαιο Ελλάδα στο Wine Report 2009 επιμελήθηκε ο Νίκος Μάνεσης. Στη φετινή έκδοση, πέρα από τις Top 10 επιλογές του σε επίπεδο οινοποιών, ανερχόμενων οινοποιείων, ασυνήθιστων κρασιών κλπ, καθώς και έγκυρες ενημερώσεις στις εσοδείες από το 2002 ως το 2007, ο μεγάλος Έλληνας οινογράφος μοιράζεται μαζί μας άγνωστες και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Αναμεσά τους το γεγονός ότι ο πολύ αξιόλογος οινοποιός Alois Lageder αποφάσισε να καλλιεργήσει Ασύρτικο στο οινοποιείο του στο Alto Adige στα σύνορα Ιταλίας-Αυστρίας, καθώς και ότι ο άγνωστος Τσαπουρνάκος, μία ποικιλία που πρωτομάθαμε από το Κτήμα Βογιατζή στο Βελβεντό, είναι τελικά (βάσει ταυτοποίησης DNA) Cabernet Franc, το οποίο οι ιστορικοί πιστεύουν ότι έφεραν στην Ελλάδα Γάλλοι στρατιώτες σε κάποια στιγμή της πολυτάραχης ιστορίας μας, κάπου στον 18ο ή τον 19ο αιώνα. Το Wine Report 2009 είναι γεμάτο τέτοιες πληροφορίες (για την Ελλάδα και όχι μόνο) που θα συναρπάσουν τους οινόφιλους αναγνώστες του.

Δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Νίκος Μάνεσης ξέρει το Ελληνικό κρασί όσο ελάχιστοι άνθρωποι. Στην μακρόχρονη καριέρα του έχει "γράψει" πολλά χιλιόμετρα, τόσο με το ιστορικό Audi του όσο και με τα πόδια, για να γνωρίσει τον Ελληνικό αμπελώνα από άκρη ως άκρη. Εδώ και κάποιες μέρες έχουμε τη χαρά να μπορούμε να μοιραζόμαστε κάποιες από τις γνώσεις και τις ανακαλύψεις του διαδικτυακά, από τη νέα του ιστοσελίδα. Προτείνεται σε όλους τους φίλους του Ελληνικού κρασιού και βρίσκεται στη διεύθυνση www.greekwineworld.com.


 

Η προβολή του Merlove, του έργου-οδοιπορικού για το Merlot που σας είχα αναφέρει προ καιρού, έγινε στις 27 του Ιουνίου στην Καλιφόρνια με μεγάλη επιτυχία - τη μεγαλύτερη δυνατή δηλαδή, καθώς ξεπούλησε θέσεις και εισιτήρια. Το έργο θα ξαναπροβληθεί τον Σεπτέμβριο και μετά θα αρχίσει διεθνή περιοδεία.

Στο βιντεάκι που ακολουθεί, ο Rudy McClain, σκηνοθέτης και παραγωγός του Merlove, ευχαριστεί όσους τον βοήθησαν και προαναγγέλει τις χώρες στις οποίες το έργο θα προβληθεί, εκτός ΗΠΑ. Μάλιστα, αν ακούσετε προσεκτικά, περίπου 13 λεπτά από την αρχή του βίντεο, μιλάει και για την Ελλάδα - μετά την επικοινωνία που είχαμε και την κίνηση που είχαν στο site τους από Έλληνες οινόφιλους, ειδικά όταν δημοσίευσα την είδηση της πρεμιέρας, πρώτα εδώ και μετά στον ΟΙΝΟΧΟΟ του Ιουνίου.

 

Για το Merlove, τη νέα κινηματογραφική προσπάθεια που γίνεται για την αποκατάσταση του ονόματος και της υπόληψης της ποικιλίας Merlot, σας έχω ξαναμιλήσει...

Τα νέα όμως είναι ότι σύντομα, εντός του μήνα, έχει προγραμματιστεί η πρεμιέρα του στις ΗΠΑ (στην Καλιφόρνια, προφανώς). Από τα όσα έχω δει ως τώρα, το Merlove αναμένεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον και διασκεδαστικό. Μάλιστα έχω μιλήσει κατ' επανάληψη στον δημιουργό και σκηνοθέτη του έργου, τον φανατικό "Merlover" Rudy McClain, ο οποίος - αν και πνίγεται αυτή την εποχή - είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με τις προοπτικές του έργου. Εγώ του έχω κάνει ξεκάθαρη εξήγηση: μπορεί να μην είμαι μεγάλος φαν της συγκεκριμένης ποικιλίας, σέβομαι, ωστόσο, φοβερά την αφοσίωσή του σε αυτό που προσπαθεί να επιτύχει, γι αυτό και έχω με χαρά αποφασίσει να συμβάλλω όσο μπορώ στην προσπάθεια αυτή.

Το Merlove είναι ουσιαστικά ένα οδοιπορικό στα κτήματα που καλλιεργούν και οινοποιούν την συγκεκριμένη ποικιλία, καλύπτοντας από πολλές μονάδες στην Αμερική (Washington, California, κλπ) και φτάνοντας μέχρι και το ιστορικό Chateau Petrus στο Pomerol.

Το έργο ανοίγει επίσημα στις 27 Ιουνίου, στον Πολυχώρο Οινογαστρονομίας Copia, στην καρδιά της Napa Valley. Μιλώντας με τον Rudy, ελπίζω ότι προς το Φθινόπωρο θα έχουμε την ευκαιρία να το δούμε (έστω και σε περιορισμένη διανομή) και στην Ελλάδα.

Σε πρώτη φάση, περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα της παραγωγής, που βρίσκεται στη διεύθυνση
www.merlove.com. Νομίζω όμως ότι θα απολαύσετε ιδιαίτερα και το νέο trailer της ταινίας, το οποίο θα βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.

 

Μια και περί οινοτουρισμού ο λόγος, πήρα πρόσφατα ένα εξαιρετικό βιβλίο που παρουσιάζει ορισμένα από τα πιο φημισμένα και όμορφα οινοποιεία του κόσμου. Πρόκειται για το Luxury Winery Estates, ένα πανέμορφο coffee table book Γερμανικής παραγωγής (στην Αγγλική γλώσσα γραμμένο), που έχουν επιμεληθεί οι Christian Datz και Christof Kullman.

Το βιβλίο είναι απόλυτα χρηστικό για κάποιον που σκοπεύει να επισκεφτεί μία ή παραπάνω από τις γνωστές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου (σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Αυστρία, η Ν. Αφρική, κλπ) - όσον αφορά βέβαια στην έρευνα που θα κάνει πριν φύγει από το σπίτι, γιατί λόγω του μεγέθους του δεν θα μπορεί να το κουβαλήσει εύκολα μαζί του κατά τη διάρκεια των οινικών του περιηγήσεων. Από την άλλη, είναι πραγματικά ένα στολίδι για τη βιβλιοθήκη ή (καλύτερα) για το τραπέζι, λόγω της πολύ υψηλής του ποιότητας και της απίστευτης χρήσης της φωτογραφίας στις σελίδες του.

Θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία Ελευθερουδάκη ή (πιο εύκολα) στο διαδικτυακό βιβλιοπωλείο Amazon
(http://www.amazon.co.uk/gp/product/3832791450/ref=sib_rdr_dp). Και στις δύο περιπτώσεις, νομίζω πως η τιμή του δεν ξεπερνάει τα €35.


 

Πολύ συχνά δέχομαι από φίλους και γνωστούς τα εξής δύο ερωτήματα: α) πότε θα γράψω βιβλίο για το κρασί και β) ποια βιβλία γενικώς προτείνω σε όποιον θέλει να μάθει περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα.
Η απάντησή μου στο πρώτο ερώτημα είναι ότι η συγγραφή ενός βιβλίου είναι πάντα στο μυαλό μου, ωστόσο ακόμα ψάχνω αυτό που εμείς οι Νεοέλληνες αποκαλούμε "το concept", έτσι ώστε να δημιουργήσω κάτι πρωτότυπο, αφού βιβλία γενικώς για το κρασί υπάρχουν πολλά και καλά. Γεγονός που με οδηγεί στην απάντηση στο δεύτερο ερώτημα: Από τα βιβλία γύρω από το κρασί που έχω στη βιβλιοθήκη μου, τα πιο χρησιμοποιημένα, τα πιο πολυ-σημειωμένα και, ως εκ τούτου, αυτά που προτείνω ανεπιφύλακτα είναι τα εξής:

Για κάποιον που θέλει να ενημερωθεί για τον Ελληνικό αμπελώνα δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερη πηγή από το The Wines of Greece, του Κωνσταντίνου Λαζαράκη MW. Περιεκτικότατο, καλύπτει στο μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό τις ποικιλίες, τις περιοχές, τους παραγωγούς (μεγάλους και μικρούς), με έγκυρες και ενδιαφέρουσες αναφορές στους παράγοντες που καθιστούν την Ελλάδα σημαντική οινοπαραγωγική χώρα του παλαιού κόσμου όπως το κλίμα, η τοπολογία και η ιστορία της. Όλα αυτά από τον άνθρωπο που (αδιαμφισβήτητα και "με τη βούλα") διαθέτει την πλέον επιστημονική κατάρτιση γύρω από το κρασί στην Ελλάδα. Το εν λόγω βιβλίο εγώ το αγόρασα στο Λονδίνο - με μεγάλη χαρά και περηφάνεια που είδα ένα βιβλίο για το Ελληνικό κρασί να φιγουράρει στα ράφια των Waterstone's - αλλά, για όποιον προτιμάει, κυκλοφορεί και στα Ελληνικά, στα περισσότερα βιβλιοπωλεία.


Πιο πολύχρωμο και δοσμένο από μία πιο συναισθηματική σκοπιά είναι το The Illustrated Greek Wine Book του καλού μου φίλου Νίκου Μάνεση, ένα μεγάλο οδοιπορικό στις τέσσερις γωνιές του Ελληνικού αμπελώνα, με ενδιαφέροντα στοιχεία από διάφορες περιοχές αλλά και από τους οινοποιούς που τις χαρακτηρίζουν. Ουσιαστική πινελιά στις σελίδες του βιβλίου δίνουν οι φωτογραφίες του επί σειρά ετών φωτογράφου-συνεργάτη του Μάνεση, Κωνσταντίνου Πίττα. Αναζητήστε το, ενδεχομένως με παραγγελία, στα Βιβλιοπωλεία Ελευθερουδάκη.
Το βιβλίο παραμένει διαχρονικό και διαβάζεται με μεγάλο ενδιαφέρον, και ας έχουν ήδη περάσει οκτώ χρόνια από την πρώτη του έκδοση. Αξίζει όμως επίσης να ξέρουμε ότι, σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, το The Illustrated Greek Wine Book συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στα Ελληνικά best-sellers, έχοντας ήδη πουλήσει (και συνεχίζει...) πάνω από 10.000 αντίτυπα!
Προσωπικά πάντως αναμένω με ανυπομονησία το επόμενο μεγάλο εκδοτικό project του Νίκου Μάνεση που αναμένεται να είναι ένα μεγάλο ταξίδι στην ιστορία και την ομορφιά της Ελλάδας, με καπετάνιο το κρασί της...


Για κάποιον που θέλει να "πιάσει" το κρασί από τα βασικά του, συνιστώ με κλειστά μάτια το βιβλίο Wine by Style της γλυκύτατης Fiona Beckett, Αγγλίδας δημοσιογράφου του Decanter και αυθεντίας σε θέματα ταιριάσματος φαγητού και κρασιού. Γνώρισα πέρυσι τη Fiona στο Λονδίνο και, διαβάζοντας το βιβλίο, είναι σαν να τη βλέπω μπροστά μου. Είναι γραμμένο σε απλή και κατανοητή (Αγγλική) γλώσσα, με στυλ που μεταδίδει εύστοχα τη χαρά της γνώσης του κρασιού. Διαβάζοντάς το θα μάθετε το κρασί από την αρχή, με εύκολο σύστημα και πρακτικά παραδείγματα. Παρεμπιπτόντως η Fiona είναι δηλωμένη fan του κρασιού και της κουζίνας μας, γι αυτό και από το βιβλίο δε λείπουν οι κολακευτικές αναφορές στο Ελληνικό κρασί.


Μιλώντας για κρασί και φαγητό, για κάποιον που θέλει να μπει βαθιά στο συγκεκριμένο θέμα, προτείνω το The Simple Art οf Marrying Food and Wine, από τον Mark Hix, σεφ σε μερικά από τα πιο φημισμένα Λονδρέζικα εστιατόρια, και τον Malcolm Gluck, διάσημο Άγγλο οινογράφο και παρουσιαστή εκπομπών για το κρασί στο BBC. Ο συνδυασμός είναι ιδανικός και το βιβλίο εξετάζει βασικές ομάδες τροφών και πιάτων, πάνω στις οποίες προσαρμόζει συνταγές, αλλά και τεκμηριωμένες προτάσεις για συνδυασμούς με κρασιά από όλο τον κόσμο.


Άφησα για το τέλος τη Βίβλο: το Oxford Companion to Wine από την διάσημη Jancis Robinson MW, την Αγγλίδα δημοσιογράφο οίνου στο Decanter και τους Financial Times, που δικαίως θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στο διεθνές οινικό στερέωμα. Το συγκεκριμένο (τεράστιο) βιβλίο δεν είναι άλλο από μία εγκυκλοπαίδεια που εξηγεί (χωρίς υπερβολή) κάθε έννοια που θα μπορούσε ποτέ να μας απασχολήσει σε σχέση με το κρασί. Ομολογουμένως δεν είναι ένα βιβλίο που θα ξεφυλλίσει κανείς πίνοντας τον καφέ του ένα Κυριακάτικο πρωί (αν και το έχω κάνει κι αυτό...), σίγουρα είναι όμως ένα ανεκτίμητο εργαλείο για οποιονδήποτε ασχολείται σοβαρά με το κρασί και έχει ανάγκη από έγκυρες και ακριβείς πηγές.


Μην φανταστείτε ότι μία καλή οινική βιβλιοθήκη σταματάει στα παραπάνω βιβλία. Αυτά όμως είναι σίγουρα μία πολύ καλή αρχή. Όπως σας ανέφερα, αναζητήστε τα Ελληνικά βιβλία στα μεγάλα βιβλιοπωλεία και τα ξένα στο διαδικτυακό βιβλιοπωλείο Amazon. Από εκεί και πέρα, το μόνο που έχω εγώ να σας πω είναι "Καλή Ανάγνωση"!